σφηνα

Αγαπητοι συν-bloggerαδες,
Μιας και 15 σημερα, θα κανω και γω αργια και δεν θας σας ταξιδεψω γευστικα.. Αντ' αυτου θα σας πω μια ιστορια...

κοκκινη κλωστη δεμενη στην ανεμη τυλιγμενη, δως της κλωτσο να γυριζει παραμυθι να 'ρχινησει...

Μια φορα και ενα καιρο ηταν Αυτοι και οι Αλλοι.... ζουσαν μαζι στον ιδιο χωρο... Αυτοι ειναι που ειχαν βγαλει τους κανονες... τους τηρουσαν, οπως τους τηρουσαν και οι Αλλοι... οι Αλλοι δεν καταλαβαιναν την ουσια των κανονων αλλα δεν τους πειραζε...
Αυτοι ηταν ευτυχισμενοι... ζουσαν και το νιωθαν. Επισης, δεν καταλαβαιναν γιατι υπαρχουν Αλλοι μιας και οι κανονες τους επιαναν ολους και Αυτοι ηταν ευτυχισμενοι. Συνθετο προβλημα που δεν χωραει απλη λυση...
Τελικα τα πραγματα γινηκανε ως εξης: Αυτοι μπορουν να παιζουν οποιο παιγνιδι θελαν και να ειναι χαρουμενοι, και δεν ειχαν κανενα παραπονο. Οι Αλλοι δεν ηθελαν να παιξουν, αλλα να μεινουν ησυχοι και δεν τους ενοιαζε ο,τι και αν θα εκαναν Αυτοι. Επειδη ομως Αυτοι ειχαν συνεχεια ορεξη για παιγνιδι δεν αφηναν σε ησυχια τους Αλλους που αναγκαζονταν στο τελος να παιξουν χωρις να θελουν, και εχαναν.
Μια απο τις καταρες των Αλλων λοιπον ηταν να χανουν συνεχεια και συνεπως την ευτυχια δεν την 'ξεραν. Δυστυχως τον λογο που γινοταν αυτο παλι δεν τον ηξεραν, αλλα δεν μπορουσαν και να τον καταλαβουν...
...τους Αλλους συνηθως Αυτοι τους λυπουνταν, αλλα οι Αλλοι δεν ηθελαν, γιατι χαιρονταν με το παραμικρο και ας μην εβγαζαν κανονες...λεει ο μυθος πως οι Αλλοι εβλεπαν χρωματα εκει που Αυτοι εβλεπαν γκρι. Βεβαια, κανεις ποτε δεν μπορεσε να πει αν το χρωμα ειναι καλυτερο απο το γκρι και να βγει μια καταληξη. Ετσι κι αλλιως ολα ηταν σε φοντο γκρι και το χρωμα μολις το αγγιζε γινοταν αποχρωση του...
Ενα ακομη χαρακτηριστικο των Αλλων ηταν πως ειχαν πονοκεφαλους. Αυτοι δεν ειχαν πονοκεφαλους, γιατι ηταν ευτυχισμενοι. Μονος τροπος να περνανε οι πονοκεφαλοι ηταν το γελιο. Μα πως να γελασουν οι Αλλοι αφου ενας απο τους κανονες Αυτων ηταν να μη γελας γιατι ενοχλεις? Και οι Αλλοι ηθελαν να τηρουν τους κανονες.
Με τα χρονια πολλοι απο τους Αλλους πηγαιναν με Αυτους και βρισκαν την λυτρωση... Ποτε κανεις απο Αυτους δεν πηγε με τους Αλλους. Και γιατι να το κανει αλλωστε, αφου Αυτοι δεν ειχαν κανενα προβλημα. Οι Αλλοι εβλεπαν συνεχεια τους συντροφους τους να αλλαζουν και να γινονται σαν Αυτους... τελικα οι Αλλοι γιναν Μονοι.
Απο τοτε περιφερονται σαν πνεματα.... κρυβονται γιατι ντρεπονται για την καταντια της φυλης τους... καποιοι , λεγεται, πως ειναι μαζι, κοιμουνται αγκαλιες τα βραδια και χαχανιζουν σιγανα, το μονο φαρμακο εναντια στους πονοκεφαλους... και ακομα πιο σπανια σαν βρεθουν καποιοι Μονοι, θυμοντε την ιστορια τους απο τα παλια και τι αλλο... γελουν για να περασει ο πονοκεφαλος.


Βεβαια, θα μου πειτε οι ανθρωποι χωριζονται σε 2 κατηγοριες τελικα: σε αυτους που πιστευουν οτι οι ανθρωποι ανηκουν σε 2 κατηγοριες και στους Αλλους...
Εγω δεν ξερω αν ειμαι απο Αυτους ή απο τους Αλλους, απλα λεω την ιστορια τους που και μενα μου την ειπαν... και μου ειπε μαλιστα ο γεροντας παραμυθας πως τα παιδια λεει γεννιονται σαν τους Αλλους. Σκιαστηκε...αλλα κι αυτα σαν μεγαλωσουν μαθαινουν τους κανονες και γινουνται θυματα των πονοκεφαλων τους... οι Μονοι πλεον ειναι πολυ λιγοι για να φτασει στα αυτια Αυτων το μυστικο...

και ζησαν Αυτοι καλα και οι Αλλοι...